Faðir minn misnotar mig kynferðislega og drekkur mikið, hvað get ég gert??

Ég get lítið lært fyrir prófin og er mjog kvíðinn og stressaður. Hvað get ég gert?

Ég.. gjörsamlega hata lífið.. ég á bara eitt sem ég elska og það er vinur minn..  Ég get ekki sagt vini mínum hvað er að.. mér líður þokkalega illa útaf esus!! :S

Afi minn var að deyja og annar.  Og það var fyrir nánast fjórum mán. ég get alls ekki náð mér eftir það.  Eg er alltaf að hugsa hvernig ég eigi að drepa mig.  Eg sakna þeirra svo.  EG hugsa og hugsa hvernig ég eigi bara að enda þetta líf. Hvað geri ég nú?

Er erfitt að sjá til þess að börnum líði vel í skólum. Ég spyr út að því að vinkona mín er oft lögð í einelti.  Hvað get ég gert til að hún verði ekki lögð í einelti?  Við getum aldrei leikið okkur saman í frímínútum því það er alltaf verið að leggja hana í einelti, takk fyrir mig ég er í 5 bekk.

Er leyfilegt að foreldrar öskri á börnin sín eða sýni mjög mikla óþolinmæði og pirring??

Ég held að pabbi minn sé klámsjúkur.  Hann hangir á netinu að skoða berar stelpur og fer í einhverja dodo leiki... Og ég held meiri segja að hann haldi fram hjá mömmu minni!:):(:)  

Mér finnst ekki vera gert nóg fyrir krakka, við höfum þarfir eins og fullornir... Við þurfum peninga (vinnu) og þægilega skóla...

Ég á marga vini en vil adrei leika við neinn eftir skóla. Ég er mjög lokuð og segji engum hvernig mér líður. Mér finnst enginn skilja mig og enginn tekur mark á mér því ég geri mig heimskari en ég er og er sein að fatta. Einn strákur í bekknum mínum er gjörsamlega búin að brjóta mig niður. ÞAð er alltaf sagt við mig: ,,ekki hlusta á hann" en það þýðir ekkert. Mig langar svo að skipta um skóla, eiga sanna vini. Sem ekki nota mig, og leggja mig í einelti. Ég er búin að spyrja múttu hvort ég meigi skipta en hún vill að ég klári þennan skóla. Allur bekkurinn minn er svakalega barnalegur og er í snúsnú í öllum frímínútum. Mér finnst svo leiðinlegt í snú-snú að ég er alltaf ein...og krakkarnir stríða mér á því og segja að ég sé kennari. Mig langar svo að skipta um skóla. HVað á ég að gera?

Af hverju ætli maður fái ekki jafnmörg verkefni og þegar maður var yngri?  Þá var maður vanur að fara á ýmis námskeið en núna (aðalega á sumrin) gefst manni ekkert til að gera.  Maður er OF gamall til að fara á einkverskonar námskeið, (skátanámskeið, skólagaraðar og fleira..) og OF ungur til að fara vinna eða fá sér einhverja létta vinnu... eða jú svosem þá viðurkenni ég það að ég myndi ekki vilja hanga á námskeiðum eða fara í unglingavinnuna en samt er eitthvað sem mér finnst vanta fyrir unglinga sérstaklega á sumrin!

Hæ. Ég var að hugsa er ekki til einhver staður sem að börn og unglingar geta komið sínum skoðunum á framfæri? Eins og fullorðna fólkið fær að kjósa. Það er kannski ekki rétt af krökkum við fermigar aldur að vilja fá kosningar rétt því að börn á þeim aldri hafa kannski ekki nógu/mis mikinn skilning á pólitískum málum.

Það sem ég vil bara koma á framfæri er að börn eru líka fólk og mér finnst að öllu fólki ætti að sýna tillitsemi til að seiga frá því sem þau vilja eða hafa skoðun á. Börn ættu að fá einhvern stað til þess að hittast og tala um mál sem að skipta í alvörunni máli og það sem ÞEIM börnunum finnst skipta máli. Mér finnst eins og það sé ekki hlustað nógu mikið á okkur. Við erum nú verðandi fullorðnir. Hvað á að undirbúa okkur til þess að hafa skoðannir? Það halda bara sumir að þeir megi ekki hafa skoðanir á stjórnmálum eða þess háttar af því að þau eru börn !!!  

Ég þjáist af þunglyndi... hvað á ég að gera?

Ég stunda leikhús, bíó, bókasöfn og hlusta á tónlist. Mér finnst hinsvegar mjög asnalegt að ekki sé til nema eitt kaffihús fyrir börn yngri en 21 árs sem þau mega vera á eftir 21 á kvöldin þar sem útivistartíminn er til miðnættis. Oft langar mér og vinum mínum til að setja niður yfir kakóbolla eða kókglasi og spjalla saman. Og þar sem Súfistinn (eina kaffihúsið sem við megum koma á) er mjög vinsælt kaffihús þá er bara erfitt að setjast og ekki mikið um plásið. Yfirleitt endar þetta með því að við höngum út í sjoppu og sitjum á gólfinu.

Mér finnst líka að ungt fólk fái meira framboð á að koma sinni eigin list og menningar afurðum sem þau gera á framfæri. Ungt fólk er mjög virkt en fær bara ekki að njóta sýn nógu vel. Nóg er til af krökkum sem eru góð að teikna, taka ljósmyndir, gera stuttmyndir. Og held ég að það mætti vera meira til af stöðum þar sem ungt fólk getur komið sinni list á framfæri. Ég er þá ekki að tala um að Jón Jónsson 12 ára strákur úr Vesturbænum fái að hafa heilan sal á listasafni íslands heldur yrði krökkum boðið að sýna það sem þau gera eina mynd eða svo einhverstaðar. Og öðrum börnum yrði boðið að skoða það gegn vægu eða engu gjaldi. Það er alltof dýrt að ætla vera virkur í því að fylgjast með menninguni fara í leikhús, bíó, myndlistarsýningar það hefur marg sýnt sig að þetta ræktar hugann í stað þess að unglingar hafi það eitt að gera um helgar að fara í partý afþví það er eina sem kostar lítið og stendur krökkum til boða. Núna hugsar þú líklega að þau ættu nú frekar að mæta í félagsmiðstöðvar en það verður bara leiðindagjarnt og ágætt að gera eitthvað annað svona inn á milli. Allt helst þetta í hendur og meðal aldur fólk sem fer í leikhús er ábyggilega yfir 45 árin. Því í þau fáu skipti sem ég fer í leikhús á sýningar sem eru ekki með þeirri yfirskrit "barnasýningar" þá er maður umkringdur gömlu fólki. Það virðist oft gleymast í öllum kosningarloforðum sem þingflokkar setja fram hagsmunir ungafólksins. Ástæðan er einföld, þeir hafa bara ekkert að gera með okkar hagsmuni afþví við getum ekki greitt þeim atkvæði og þar af leiðandi er algjör óþarfi að eyða tímanum í að hugsa hvað er ábótta vant fyrir yngri kynslóðina. Það má ekki gleyma því að við erum fullorðið fólk framtíðarinnar. Og þar af leiðandi skiptir engu máli að það séu enginn barnaverð í strætó, leikhús, listasöfn. Við erum bara börn, hvað græða alþingismenn á okkur ? Nákvæmlega Ekkert. Mér finnst við ættum að geta nýtt okkur betur ungmennaráðin sem eru í öllum bæjarhlutum og umboðsmann barna til að koma okkar skoðunum á framfæri út í þjóðfélagið.

Má maður ekki gista heima hjá kærastanum sínum þegar maður er orðinn 16 ára?

Hæ. Ég var að velta fyrir mér hvort þú gætir birt grein eða dálk þar sem stendur nákvæmlega hvað má og má ekki gera við börn.. hvernig er brotið á reglum okkar.

Foreldrar mínir lemja mig og mér hefur verið nauðgað og allt er í hassi... en ég vil að það sé gert eitthvað í því... þannig að vinsamlegast... ef það er leyft með lögum að beita börnin sín ofbeldi og öllum er virkilega sama þá vil ég vita það.. svo ég sé nú ekki að kvarta að óþörfu!!!! meðal annars... afsakið orðbragðið.. ég er bara að verða búin að fá nóg. 

Af hverju er ekki talað um réttindi mín og barnasáttmálann í lífsleiknitímum? væri það ekki gagnlegt ?