Aukið sjónvarpsáhorf barna
Sjónvarpsnotkun hefur færst mjög í aukana með fjölgun tækja og hinni miklu fjölgun sjónvarpsrása sem Íslendingar hafa orðið vitni að. Í upphafi "sjónvarpsaldar" horfði fjölskyldan saman á sjónvarpið en á síðustu árum hefur sjónvarpsáhorf verið að breytast í einstaklingsathöfn. Þorbjörn Broddason, prófessor í félagsfræði við Háskóla Íslands heldur utan um langtímarannsóknina "Börn og sjónvarp". Rannsóknin tekur til sex kannana, sem hafa verið framkvæmdar á tímabilinu 1968-2003 hjá 10-15 ára börnum (10-14 ára í fyrstu rannsókninni).
Árið 1968 sögðust 2% ungmennana venjulega vera ein þega þau horfðu á sjónvarpið. Árið 1985 sögðust 12% mjög oft horfa ein á sjónvarpið. Árið 2003 var þessi tala komin upp í 40%.
Í þremur fyrstu könnununum þótti ekki ástæða til að spyrja ungmennin sérstaklega um eignarhald þeirra sjálfra á tækjunum, heldur var látið nægja að líta á tækjaeign heimila þeirra. Þegar árið 1991 er meira en fjórða hvert ungmenni á aldrinum 10-15 ára komið með eigið tjónvarpstæki. Árið 2003 sögðust tveir þriðju hlutar svarenda hafa eigið sjónvarpstæki.
Árið 1985 var vikuleg sjónvarpsnotkun að meðaltali rúmir 10 klst. á viku. Árið 2003 var meðaláhorf ungmennana rúmar 13 klst. Tölur um tölvunotkun, sem hefur farið vaxandi á síðustu árum, spanna miklu skemmra tímabil. Þó blasir við að þar er einnig á ferðinni mjög vinsæl og tímafrek iðja, sem fólk stundar vafalítið í enn ríkara mæli eitt síns liðs en sjónvarpsnotkun.
Heimild: Þorbjörn Broddason: "Börn og breyttir miðlar". Ungir Íslendingar í ljósi vísindanna. Útg. 2005 af umboðsmanni barna og Háskóla Íslands. Nánar hér.